ΑΠΟΨΗ
Τα προβλήματα είναι εδώ
Διονύσης Σταμπόγλης Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
Μήπως στην Ελλάδα εθελοτυφλούμε;
Μήπως είμαστε κατά βάθος συντηρητικοί
- ακόμη και οι προοδευτικοί-
και δεν το έχουμε καταλάβει ή δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε;
Για σκεφθείτε το λίγο.
Η κρίση είναι παγκόσμια
και πιθανότατα μόλις τώρα αρχίζουν
να διακρίνονται οι δυσμενείς επιπτώσεις στην Ελλάδα·
και έπεται φυσικά μακρά συνέχεια.
Οι ηγέτες των υπερδυνάμεων παίρνουν μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης,
η ΕΕ πασχίζει να συμφωνήσει,
αλλά όλοι συζητούν, διαλέγονται, προτείνουν.
Αντιθέτως, στην Ελλάδα δείχνουμε ότι όχι μόνον δεν συζητάμε,
αλλά και ότι ορισμένα θέματα είναι «ταμπού»,
όπως το συνταξιοδοτικό και η ευελιξία και η ασφάλεια στην εργασία.
Για το συνταξιοδοτικό υπάρχουν συγκεκριμένες συστάσεις,
παραινέσεις ακόμη και επιταγές από την ΕΕ και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει προχωρήσει πρόσφατα σε μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό,
αλλά ένα ένα τα ασφαλιστικά ταμεία
δηλώνουν αδυναμία να εκπληρώσουν πλήρως τις υποχρεώσεις τους.
Τούτο, εκτός των άλλων, δημιουργεί ανασφάλειες στους εργαζομένους,
οι οποίοι σπεύδουν να υποβάλουν αιτήσεις για συνταξιοδότηση νωρίτερα από ό,τι σκόπευαν,
ασκώντας έτσι άθελά τους περισσότερες ακόμη πιέσεις στα ασφαλιστικά ταμεία.
Υπάρχει όντως πρόβλημα
- τώρα και για τα αμέσως προσεχή χρόνια-,
αλλά στην Ελλάδα προτιμούμε να ανακυκλώνουμε τις προβλέψεις για το τι θα συμβεί το 2050,
οπότε ξεχνάμε το σήμερα.
Με δυο λόγια, υπάρχει το πρόβλημα,
αλλά κανείς δεν τολμά να πει ξεκάθαρα ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό,
ότι η εισφοροδιαφυγή υπερβαίνει τις καταβολές των εισφορών,
ότι η αδήλωτη εργασία,
πέραν της ανήθικης πλευράς της,
αφαιρεί πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Επίσης, κανείς δεν τολμά να πει ξεκάθαρα ότι
οι συντάξεις δεν μπορούν σε μια ευνομούμενη κοινωνία να είναι ίδιες για όλους.
Την ίδια σύνταξη πρέπει να παίρνει ο πολίτης χωρίς κανέναν άλλον πόρο
με εκείνη που παίρνει ένας άλλος πολίτης με μεγάλη περιουσία,
η οποία του αποδίδει πολλαπλάσια έσοδα από τη σύνταξη;
Εθελοτυφλούμε επίσης και στα θέματα ευελιξίας με ασφάλεια στην εργασία.
Κατ΄ αρχάς,
ενώ η ΕΕ αναφέρεται στην ευελιξία της εργασίας με ασφάλεια,
εμείς μιλάμε μόνον για ευελιξία,
υπεραπλουστεύοντας τα πράγματα.
Δεν θέλουμε να συζητήσουμε για μερική απασχόληση
(ενώ πολλοί εργαζόμενοι θα την ήθελαν),
δεν συζητάμε για τη διά βίου μάθηση,
αρνούμαστε να παραδεχθούμε ότι
ορισμένες επιχειρήσεις προχωρούν σε πρόωρες συνταξιοδοτήσεις
στέλνοντας τους εργαζομένους
- με την ανοχή τους-
στον ΟΑΕΔ,
για να πληρώνουμε εμείς οι υπόλοιποι, κτλ.
Για να είμαστε ειλικρινείς,
δεν έχει και πολλή σημασία εάν συμφωνείτε με τα ανωτέρω.
Σημασία έχει ότι πρέπει να συζητηθούν.